Η πλαστική καρέκλα μονομπλόκ: Το σήμα κατατεθέν στα ελληνικά πανηγύρια και τις αυλές μας

Η πλαστική καρέκλα μονομπλόκ: Το σήμα κατατεθέν στα ελληνικά πανηγύρια

Τα πανηγύρια φτάνουν σιγά σιγά προς το τέλος, καθώς ο καιρός χαλάει και έρχεται ο χειμώνας. Μαζί τους αποσύρονται και οι αθάνατες πλαστικές καρέκλες μονομπλόκ, που σηκώνουν στις πλάτες τους κάθε ελληνικό γλέντι.

Δεν υπάρχει Έλληνας που να μην έχει καθίσει κάποτε σε μια καρέκλα μονομπλόκ. Τη βρίσκεις στις ταράτσες, στα εξοχικά, στα χωριά, σε παραθαλάσσια ταβερνάκια ή στοιβαγμένη στις αποθήκες, έτοιμη να βγει «στην πίστα» κάθε καλοκαίρι. Είναι η καρέκλα που συνόδευσε γενιές ολόκληρες σε οικογενειακά τραπέζια και γιορτές, ενώ πήρε το όνομά της από τη «μονοκόμματη» κατασκευής της.

Ποιος είναι ο «πατέρας» της καρέκλας Monobloc

Η ιστορία γύρω από την «πατρότητά» της παραμένει αμφιλεγόμενη. Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο Καναδός κατασκευαστής Ντόναλντ Σίμπσον ήταν εκείνος που το 1946 παρουσίασε πρώτος το σχέδιο. Ωστόσο, η μεγάλη παραγωγή ήρθε πολύ αργότερα, το 1970, από την εταιρεία Grosfillex Group. Άλλοι, πάλι, υποστηρίζουν ότι δημιουργός της είναι ο Ανρί Μασονέ, ο οποίος το 1972, σε ένα μικρό χωριό της βόρειας Γαλλίας, έδωσε σχήμα στη διάσημη καρέκλα.

Η απαγόρευση στην Ελβετία και το μυστικό της επιτυχίας

Μπορεί σήμερα να μας φαίνεται αστείο, όμως από το 2008 έως το 2017, η πόλη της Βασιλείας στην Ελβετία είχε απαγορεύσει τη χρήση της πλαστικής καρέκλας. Ο λόγος; Η περιβαλλοντική ρύπανση που συνδέθηκε με τη μαζική της παραγωγή και χρήση. Με κόστος παραγωγής λίγων ευρώ, η μονομπλόκ πωλείται φθηνά, στοιβάζεται εύκολα, αντέχει στον ήλιο και στη βροχή.

Η μονομπλόκ διχάζει

Η μονομπλόκ προκαλεί αντικρουόμενα συναισθήματα. Για κάποιους είναι πρακτική, ανθεκτική και σχεδόν… μαγική στη χρηστικότητά της. Για άλλους, αντιπροσωπεύει την έλλειψη αισθητικής. Ο κοινωνικός ανθρωπολόγος Ίθαν Ζούκερμαν τη χαρακτηρίζει «αντικείμενο χωρίς συμφραζόμενα», αφού, όπως υποστηρίζει, δύσκολα μπορεί να αποδώσει κάποιο ιδιαίτερο νόημα.

Από την άλλη, δεν έλειψαν και οι πολέμιοι της, όπως ο Γερμανός συγγραφέας Ίνγκο Νόιμαν, που σε σχετικό δοκίμιό του χαρακτήρισε τις λευκές πλαστικές καρέκλες «το άσχημο πρόσωπο της παγκοσμιοποίησης».