Η απίστευτη ζωή του Μεχράν Καρίμι στο αεροδρόμιο του Παρισιού

Από την εξορία στο αεροδρόμιο

Ο Νασερί εκδιώχθηκε από το Ιράν για τη συμμετοχή του σε διαδηλώσεις και βρήκε πολιτικό άσυλο στο Βέλγιο. Λίγα χρόνια αργότερα θέλησε να εγκατασταθεί στη Βρετανία, ταξιδεύοντας μέσω Παρισιού. Στη διαδρομή, όμως, του έκλεψαν τα έγγραφα. Με το εισιτήριο στο χέρι έφτασε στο Λονδίνο, αλλά εκεί οι αρχές τον έστειλαν πίσω. Στη Γαλλία συνελήφθη για «απόπειρα παράνομης εισόδου» σε άλλη χώρα.

Ο μόνιμος κάτοικος του Τερματικού 1

Από τον Αύγουστο του 1988 βρέθηκε στη ζώνη τράνζιτ του Τερματικού 1 στο Σαρλ ντε Γκολ. Ένα παγκάκι έγινε το μόνιμο κρεβάτι του, ενώ οι βαλίτσες και τα κουτιά γύρω του μετατράπηκαν σε πρόχειρα έπιπλα. Το καθημερινό του πρόγραμμα ήταν ιδιαίτερο: προσωπικό του αεροδρομίου και περαστικοί τού έδιναν φαγητό και χαρτί, στο οποίο κρατούσε ημερολόγιο. Χιλιάδες σελίδες σημειώσεων συσσωρεύτηκαν με τα χρόνια. Διάβαζε εφημερίδες, μάθαινε γαλλικά και γερμανικά και κρατούσε αδιάκοπα σημειώσεις. Το αγαπημένο του γεύμα; Ένα απλό Filet-O-Fish από το McDonald’s του τερματικού.

Από τον Μεχράν στον «Σερ Άλφρεντ»

Με τον καιρό υιοθέτησε νέο όνομα, «Σερ Άλφρεντ», το οποίο επέμενε ότι ήταν η αληθινή του ταυτότητα. Ακόμα και όταν του προσφέρθηκαν επίσημα έγγραφα που θα του επέτρεπαν να φύγει από το αεροδρόμιο, τα απέρριψε επειδή ανέφεραν το παλιό του όνομα. Για εκείνον δεν ήταν μια απλή γραφειοκρατική λεπτομέρεια, αλλά ζήτημα προσωπικής ταυτότητας.

Έμπνευση για τον κινηματογράφο

Η παράξενη ζωή του τράβηξε την προσοχή του Τύπου και του Χόλιγουντ. Το 2004 ο Στίβεν Σπίλμπεργκ παρουσίασε την ταινία «The Terminal» με τον Τομ Χανκς, εμπνευσμένη από τη μοίρα του Νασερί. Ο ίδιος εξέδωσε την αυτοβιογραφία του «The Terminal Man», σε συνεργασία με τον Βρετανό συγγραφέα Άντριου Ντόνκιν.

Ο θάνατος στο Σαρλ ντε Γκολ

Η φιγούρα του έγινε σημείο αναφοράς στο αεροδρόμιο: επιβάτες τον αναζητούσαν για να τον δουν από κοντά, ενώ οι υπάλληλοι συνήθισαν την παρουσία του. Έμοιαζε ταυτόχρονα φυλακισμένος και «κύριος» του μικρόκοσμου που είχε χτίσει, όπου ο χρόνος μετρούσε με τις αλλαγές πτήσεων και τα δρομολόγια αναχωρήσεων. Μετά από σοβαρή ασθένεια έφυγε προσωρινά για να ζήσει σε καταφύγια, αλλά το 2022 επέστρεψε στο Σαρλ ντε Γκολ. Εκεί, μέσα στους γνώριμους τοίχους του τερματικού, άφησε την τελευταία του πνοή τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, σε ηλικία 77 ετών, ύστερα από καρδιακή προσβολή.