Θέλουμε άλλες Σαντορίνες;

Αν και για να μην το ξεχνάμε, από τον τουρισμό εμμέσως ή αμέσως ζει η μισή χώρα.

Λοιπόν, διαβάζω σημερινό ρεπορτάζ στο «Πρώτο Θέμα» για την έως τώρα πορεία του φετινού τουριστικού ρεύματος, τα στατιστικά δεδομένα και πεπραγμένα, αλλά και τις εκτιμήσεις μέχρι το τέλος της σεζόν. Σε αδρές γραμμές τα πράγματα πήγαν καλά, λίγο καλύτερα ίσως τα έσοδα εν πολλοίς, αποτέλεσμα οφειλόμενο στον πληθωρισμό, αλλά και στις αυξημένες αφίξεις Αμερικανών που ξοδεύουν παραπάνω. Λίγο χειρότερα στις αφίξεις τουριστών, μπορεί και όχι όμως, γιατί περιμένουμε περισσότερους επισκέπτες το φθινόπωρο σε σχέση με πέρυσι.

Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη πήγαν σαφώς καλύτερα από πέρυσι (ειδικά η πρωτεύουσα), αλλά και οι κλασικοί μαζικοί προορισμοί όπως η Κρήτη, η Ρόδος, η Κέρκυρα, περίπου σαν το 2024, ενώ οι Κυκλάδες έχουν κάποια κάμψη, κυρίως λόγω Σαντορίνης.

Δεν θα μείνω στην γκρίνια των επαγγελματιών του τουρισμού γιατί από τότε που παρακολουθώ τις τάσεις του τουρισμού, δηλαδή από το 1985, ακούω κάθε χρόνο τα ίδια, ότι... φέτος είμαστε κάτω 20%-30%, πλην του 2023 που ήταν πάνω μετά την πλήρη επαναφορά από τον COVID.

Σίγουρα πάντως το σφοδρότατο διεθνές κύμα ακρίβειας της τελευταίας πενταετίας έχει επηρεάσει ξένους και Έλληνες θερινούς επισκέπτες, οι οποίοι μένουν λιγότερο, ξοδεύουν λιγότερο ή δεν πάνε διακοπές στα νησιά που είναι πιο ακριβά εξαιτίας κυρίως των μεταφορικών.

Θα μείνω, όμως, σε μια γενικότερη αίσθηση, όχι μόνο των ειδικών, αλλά όσων γενικώς ταξιδεύουν στην Ελλάδα, ότι οι υποδομές μας έχουν αρχίσει και μπουκώνουν για τα καλά με τα 40 εκατομμύρια τουρίστες που πλέον έρχονται κάθε χρόνο. Και με αυτή την κατάσταση η «προφητεία» μπορεί και να εκπληρωθεί σταδιακά και στο τέλος να αρχίσει η πραγματική κατρακύλα του τουρισμού.

Νομίζω ότι ο καθένας σχεδόν οπουδήποτε πήγε διακοπές στην Ελλάδα κάτι θα έχει να πει, από την αδικαιολόγητη αισχροκέρδεια στις ξαπλώστρες και τα rooms to let που τα διαφημίζουν και τα τιμολογούν τουλάχιστον σαν τετράστερα ξενοδοχεία έως τις δημόσιες και δημοτικές υποδομές, όπως οι δρόμοι, τα σκουπίδια και η καθαριότητα, οι βιολογικοί καθαρισμοί (που επαίρεται και ο δήμαρχος Πάτμου ότι μπορεί να μη λειτουργεί, αλλά το νερό έχει μόνο... αθώα λάσπη), τα λιμάνια και οι μαρίνες και άλλα τέτοια πολλά.

Αφήστε το χωροταξικό, που όλοι οι κεντρικοί δημόσιοι χώροι το καλοκαίρι καταλαμβάνονται -με ελάχιστο έως αστείο τίμημα ως προς τα κέρδη- από καταστηματάρχες που κάνουν μια αρπαχτή της σεζόν και μετά από λίγο εξαφανίζονται για τις χειμερινές διακοπές τους σε κάποιον εξωτικό προορισμό.

Τι κερδίζουν ο δήμος και η τοπική κοινωνία είναι αμφίβολο αν μπορεί να διευκρινιστεί, αφού μάλλον περισσότερο χαλάνε το τοπίο απ’ ό,τι εξυπηρετούν σωστά το τοπικό τουριστικό προϊόν. Κανείς λογικός δεν είναι κατά των επαγγελματιών του τουρισμού, αλλά το πλήρες χάος οδηγεί... σε Σαντορίνες που από προμετωπίδα του ελληνικού τουρισμού έγινε το παράδειγμα προς αποφυγήν.

Αν όμως η αταξία και το χάος στα τραπεζοκαθίσματα, στις παραλίες και τις ξαπλώστρες, στους βιολογικούς καθαρισμούς που δεν λειτουργούν ή δεν υπάρχουν, η έλλειψη δρόμων και λιμένων μπορεί να διορθωθούν, αυτό που δεν αλλάζει και δεν διορθώνεται είναι ό,τι κακό γίνεται στο περιβάλλον.

Την ερχόμενη εβδομάδα στη ΔΕΘ πιθανότατα ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει ότι οι Πολεοδομίες επιστρέφουν και πάλι στην αρμοδιότητα του κράτους από τους δήμους που είναι από το 2011 και ο λόγος είναι απλός. Όχι ότι το κράτος είναι... τέλειο, αντιθέτως, αλλά τουλάχιστον κάποιος κεντρικός έλεγχος μπορεί να υπάρξει στις περιβαλλοντικές αυθαιρεσίες που συμβαίνουν ανά την Ελλάδα από τους δήμους, που δρουν είτε έτσι χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο, είτε απλώς εξυπηρετώντας τοπικά και επιχειρηματικά συμφέροντα.