Ευρώπη, μόνη στο σπίτι

Ευρώπη, μόνη στο σπίτι

Σχόλιο του Κώστα Αργυρού

Πριν από μερικές ημέρες σε μια ομιλία του στο Ρίμινι ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι διαπίστωνε ότι η ψευδαίσθηση της μεγάλης και ισχυρής Ευρώπης διαλύθηκε οριστικά το 2025. Αναφερόταν τόσο στην εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ, όσο και στην εικόνα των "μεγάλων" της Ευρώπης που έμοιαζαν σαν φοβισμένοι μαθητές απέναντι στον μεγάλο δάσκαλο Τραμπ.

Σχεδόν ταυτόχρονα σε ένα άρθρο της η πρόεδρος της Κομισιόν παραδεχόταν ότι η συμφωνία με τις ΗΠΑ μπορεί να μην είναι τέλεια, αλλά ήταν το καλύτερο εφικτό. Η παραδοχή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στην ουσία επιβεβαίωνε τον Ντράγκι. Όταν αισθάνεσαι ανίσχυρος δεν μπορείς να διεκδικήσεις κάτι περισσότερο.

Το τέλος της Δύσης

Πέρα από συγκεκριμένα νούμερα και περιστατικά αυτό που αξίζει μελέτης είναι η γενικότερη εικόνα. Η δεύτερη θητεία Τραμπ επισφραγίζει οριστικά αυτό που ο αρθρογράφος της taz του Βερολίνου αποκάλεσε "Το τέλος της Δύσης" με τη μορφή που την κατανοούσαμε ως σήμερα. Μια διαδικασία που δεν ξεκίνησε με τον σημερινό Αμερικανό πρόεδρο, απλώς τώρα επιταχύνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Αγχωμένοι σύμμαχοι

Πάντα υπήρξαν "μπρος πίσω" στη διατλαντική σχέση. Η μεγάλη διαφορά είναι σήμερα ότι τα συμφέροντα ΗΠΑ και Ευρώπης διαρκώς αποκλίνουν. Η "αδιαφορία" του Τραμπ για την Ευρώπη δε μπορεί να κρυφτεί πίσω από κάποιες φιλοφρονήσεις, ούτε από το γεγονός ότι περίπου 80.000 Αμερικανοί στρατιώτες παραμένουν ακόμη στην Ευρώπη, η οποία μετά τις τελευταίες εξελίξεις συνειδητοποιεί ότι είναι "μόνη στο σπίτι".

Η αιτία του άγχους είναι ορατή. Οι παγκόσμιες ισορροπίες έχουν αλλάξει. Στις αρχές του 21ου αιώνα ΕΕ και ΗΠΑ μαζί παρήγαγαν το 40% των παγκόσμιων αγαθών και υπηρεσιών, η Κίνα μόλις το 3%. Σήμερα η Κίνα είναι στο 20%, οι ΗΠΑ και η ΕΕ στο 14% η κάθε μια.