Η τρέχουσα κατάσταση στην Ουκρανία
Το σημερινό ρωσικό χτύπημα στο Κίεβο, 13 ημέρες μετά τη συνάντηση Πούτιν και Τραμπ στην Αλάσκα, είναι μία απτή απόδειξη πως για τη Μόσχα δεν έχει σημασία η διπλωματική εξέλιξη – αν δεχθούμε πως υπάρχει τέτοια – όταν η ίδια δεν επιθυμεί ή δεν έχει ανακοινώσει το τέλος του πολέμου.
Οι 18 νεκροί στο Κίεβο, αλλά κυρίως η ένταση με την οποία το Κρεμλίνο επιχείρησε τα ξημερώματα να πλήξει διάφορες περιοχές της ουκρανικής επικράτειας, δεν είναι κάτι που πρέπει να εκπλήσσει καθώς σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι η πολλοστή φορά που καταγράφεται.
Το γεγονός και μόνο πως η Μόσχα έστειλε σχεδόν 600 drones και τουλάχιστον 30 πυραύλους δείχνει πως για το Κρεμλίνο η μόνη χρησιμότητα της διμερούς συνάντησης κορυφής στο Άνκορατζ ήταν οι κοινές φωτογραφίες και τα πλάνα Πούτιν και Τραμπ που και επίσημα έβαλαν στο αρχείο τον φάκελο με την ένδειξη «απομόνωση» τον οποίο δημιούργησε και προώθησε σε συμμάχους και φίλους η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν.
Ο τρόπος με τον οποίο κινείται η Μόσχα δεν έχει μεταβληθεί στο παραμικρό. Για τον Πούτιν και τον κύκλο του η «στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία είναι αυτοσκοπός και ο μόνος τρόπος να κλείσει ο κύκλος αίματος είναι αυτός που η Ρωσία επιθυμεί: με νίκη στα πεδία των μαχών αλλά και το διπλωματικό τραπέζι.
Δεν υπάρχει σήμερα δυτικός αναλυτής – ακόμη και οι προσκείμενοι στον Αμερικανό πρόεδρο – που να πιστεύει πως υπάρχει τρόπος να επιλυθεί η κρίση στην Ανατολική Ευρώπη χωρίς να επανέλθει ο Λευκός Οίκος στη ρεαλιστική άσκηση πίεσης προς το Κρεμλίνο.
Ο Αμερικανός πρόεδρος που προσωπικά έχει βρεθεί να δέχεται το ένα «πλήγμα» μετά το άλλο επέλεξε και πάλι να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο και να φέρει επίσημα στο προσκήνιο τον άνθρωπο που έχει εμπνευστεί και υλοποιεί χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση ένα σχέδιο στο οποίο ο,τιδήποτε λιγότερο από ολόκληρη – με άμεσο ή έμμεσο τρόπο – την Ουκρανία θα είναι ήττα…
Το διακύβευμα είναι εδώ και καιρό το πώς θα κάνει η Ρωσία βήματα πίσω. Οι ΗΠΑ έχουν παραδώσει μέχρι στιγμής, σχεδόν 4 χρόνια από την έναρξη του πολέμου, αρκετά από τα όπλα που έχουν στα χέρια τους. Η ωμή πραγματικότητα – αυτή την οποία μόνο οι Ουκρανοί γνωρίζουν καθώς την βιώνουν καθημερινά και πληρώνουν το τίμημα – είναι πως τίποτε δεν έχει λειτουργήσει αποτελεσματικά – ή τουλάχιστον όσο αποτελεσματικά φιλοδοξούσε - το Οβάλ Γραφείο.
Ίσως η απάντηση στο ερώτημα – μέχρι σήμερα χωρίς απάντηση – «με ποιον τρόπο μπορεί να τελειώσει ο πόλεμος» να βρίσκεται σε ένα μέρος με ελάχιστο «φως» και με μεθόδους όμοιες με αυτές που η Μόσχα χρησιμοποιεί για να εντείνει το ζήτημα και όχι να αποκλιμακώσει.
Το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα στον πόλεμο της Ουκρανίας θα πρέπει να καταστεί απόλυτα σαφές πως δεν θα πρέπει να εμπλέκει την Ρωσία κι αυτό γιατί η ρωσική θέση είναι απόλυτα ξεκάθαρη. Η Ουάσιγκτον θα πρέπει να αλλάξει ριζικά όμως πρώτα εάν όντως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ εννοεί και επιθυμεί το τέλος της σύρραξης και του θανάτου.
Ο χρόνος που αφειδώς έχει δοθεί τους τελευταίους επτά μήνες από τον Λευκό Οίκο στον Πούτιν δεν έχει δώσει το παραμικρό ως εξέλιξη και είναι σαφές προς όλους – ακόμη και τους πλέον δύσπιστους – πως δεν θα αποδώσει ούτε και στο μέλλον κάτι διαφορετικό.
Ο Ντόναλντ Τραμπ που έχει «τρέξει» περισσότερο το συγκεκριμένο σχέδιο από όσο και οι δύο προηγούμενοι πρόεδροι των Δημοκρατικών πρέπει να αποφασίσει πως η προσέγγιση θα είναι διαφορετική με ό,τι αυτό συνεπάγεται τόσο για τους δικούς τρόπους όσο και τις δικές του πρακτικές.
Ο Αμερικανός πρόεδρος άλλωστε απέδειξε πως δεν έχει αναστολές στο να δώσει εντολή επίθεσης σε μία τρίτη χώρα αν αυτό απαιτείται από τις συνθήκες και είναι τα αμερικανικά μαχητικά που έπληξαν στόχους εντός του Ιράν στις αρχές του καλοκαιριού.