Ο αρτοποιός του Τιτανικού: Η απελπισμένη επιλογή και η απίστευτη ιστορία επιβίωσης στον Ατλαντικό

Η ζωή πριν από το ναυάγιο

Ο Τσαρλς Τζάγκιν γεννήθηκε στην Αγγλία το 1878 και εργάστηκε σε πλοία από μικρή ηλικία. Σε ηλικία τριάντα τεσσάρων ετών, επιβιβάστηκε στον Τιτανικό ως επικεφαλής αρτοποιός. Το βράδυ της 14ης Απριλίου, όταν το πλοίο χτύπησε παγόβουνο, βρισκόταν σε ανάπαυση εκτός βάρδιας. Αντιμέτωπος με τη σοβαρότητα της κατάστασης, οργάνωσε την ομάδα του και τους υπέδειξε να μεταφέρουν ψωμί στο κατάστρωμα για τους επιβάτες των σωστικών λέμβων.

Στη συνέχεια επέστρεψε στο δωμάτιό του και ήπιε αρκετό ουίσκι, πράξη που τον ενίσχυσε ψυχολογικά ώστε να αντιμετωπίσει την κατάσταση χωρίς πανικό.

Η αφοσίωση στη διάσωση άλλων

Ο Τζάγκιν δεν περιορίστηκε μόνο στο ποτό. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκκένωση του πλοίου, βοηθώντας γυναίκες και παιδιά να επιβιβαστούν στις λέμβους, ακόμη και πιέζοντας όσους δίσταζαν να φύγουν. Πετούσε έπιπλα και καρέκλες στη θάλασσα για να αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσης αυτών που έπρεπε να πηδήξουν στο νερό. Παρά το γεγονός ότι είχε δεσμευμένη θέση σε λέμβο, την παρέδωσε και παρέμεινε στο πλοίο για να βοηθήσει μέχρι το τέλος.

Η μάχη με τα παγωμένα νερά

Ο Τζάγκιν περιέγραψε την πτώση στον ωκεανό με απρόσμενη ηρεμία, χωρίς τον άμεσο πόνο από το παγωμένο νερό που ένιωθαν οι περισσότεροι. «Απλώς επέπλεα και κουνούσα τα χέρια μου», ανέφερε για εκείνη τη στιγμή. Παραμένοντας στη θάλασσα περίπου δύο ώρες και μισή, κατάφερε να κολυμπήσει μέχρι μια αναποδογυρισμένη λέμβο με δεκάδες επιζώντες.

Αναλύοντας την επιβίωση

Η επιβίωση του Τζάγκιν αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης. Πολλοί θεώρησαν ότι το ουίσκι τον βοήθησε να παραμείνει ψύχραιμος και να δράσει αποφασιστικά. Ωστόσο, οι ειδικοί εξήγησαν ότι το αλκοόλ διαστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία και επιταχύνει την απώλεια θερμότητας, μειώνοντας τη δυνατότητα του σώματος να αντιδράσει στην υποθερμία.

Η ζωή μετά το Τιτανικό

Μετά την τραγωδία, ο Τζάγκιν επέστρεψε στο επάγγελμά του και εργάστηκε σε πλοία κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πέθανε το 1956 σε ηλικία εβδομήντα οκτώ ετών. Η περίπτωση του παραμένει παράδειγμα θάρρους και αλτρουισμού σε μια από τις πιο συγκλονιστικές τραγωδίες του 20ού αιώνα.